Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

Σκέφτηκε άραγε τι αγώνα ψυχικό και οικονομικό έκαναν όλοι τους για να φτάσουν στην εξεταστική περίοδο μέσα σε αυτό το περιβάλλον τρόμου, ανασφάλειας ανέχειας και θολού μέλλοντος, που αυτός με την τρικομματική μαριονέτα δημιούργησαν; Σίγουρα το σκέφτηκε και γι αυτό το μεθόδευσαν έτσι ώστε αντί να πιάσου τα ΜΑΤ τους εκπαιδευτικούς να τους βουτήξει η κοινωνία από τον λαιμό. 

Αυτό είναι το ηθικό του ανάστημα και όχι το ότι δεν κάνει πίσω ακόμη κι αν πέσει η κυβέρνηση. Γνωστή η τακτική από παλιά. Διαίρει και βασίλευε. Μα πράγματι πιστεύει κανείς ότι όλα γίνονται για το καλό της παιδείας; Είναι άραγε οι εκπαιδευτικοί τεμπέληδες αφού δουλεύουν κατά μέσο όρο 18,5 διδακτικές ώρες λίγο πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο; Άντε να δουλέψουν και λίγο παραπάνω, αλλά πού; Στα σχολεία ελλιπούς χρηματοδότησης όπου η τρέχουσα χρονιά κλείνει με απώλειες διδακτικών ωρών, με έλλειψη πετρελαίου θέρμανσης, με έλλειψη αναλώσιμων όπως απλό φωτοτυπικό χαρτί; 

Θα αποδώσουν καλύτερα στα συγχωνευμένα σχολεία με τους μαθητές συνωστισμένους στην τάξη ή θα έχουν το ψυχικό σθένος να διδάξουν σε υποσιτισμένα παιδιά;  Πιστεύει κανείς πως θα αποδώσουν καλύτερα έχοντας πάνω από το κεφάλι τους τον εφιάλτη της αξιολόγησης τιμωρητικού χαρακτήρα προς επίτευξη των γενικότερων απολύσεων στο δημόσιο; Μήπως πάλι φταίνε οι εκπαιδευτικοί για την βίαιη κατάργηση των αθλητικών σχολείων και την υπολειτουργία των μουσικών; Τελικά επιβάλλεται να γίνουν και λίγο σοβατζήδες και λίγο ελαιοχρωματιστές αφού οι επίσης υποχρηματοδοτούμενοι ΟΤΑ ελέω Καλλικράτη αδυνατούν να συντηρήσουν επαρκώς τα σχολικά κτίρια. Έλεος!!!