Του Δημήτρη
Δημητρακόπουλου.
Κάθε φορά που ακούτε τους πολιτικούς ηγέτες της Ευρώπης να
λένε ότι «η κρίση στην Ευρώπη έχει
τελειώσει» να είστε καχύποπτοι και να περιμένετε σκληρότερα μέτρα . Γιατί ή δεν έχουν καταλάβει το πρόβλημα ή η
κατάσταση είναι πολύ χειρότερη από αυτήν που
βλέπετε.Η γερμανική και θέση
ότι η χώρα τους είναι το πρότυπο γιαa όλα τα κράτη του ευρώ. Η χώρα που τα κάνει
όλα σωστά, ενώ οι χώρες του Νότου τα κάνουν όλα λάθος, άρα οφείλουν να σηκώσουν
μόνες τους το βάρος της κρίσης. Ολα αυτά είναι απόρροια ενός γερμανικού
ηγεμονισμού και δεν υπακούει σε καμιά οικονομική λογική. Η πολιτική λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης
που εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται ακόμη στον ευρωπαϊκό Νότο προκαλεί μεγαλύτερη
ύφεση και ανεργία (από τις αναμενόμενες) και χωρίς να αντιμετωπίζει το κύριο
πρόβλημα που είναι η μακρόχρονη οικονομική βιωσιμότητα των κρατών.
Υπεύθυνη για την
χαμένη ανταγωνιστικότητα και την υπερχρέωση του ευρωπαϊκού Νότου είναι:
1. τα σφάλματα της νεοκλασικής θεωρίας του ευρώ η
οποία, αντί να οδηγήσει στη σύγκλιση των οικονομιών Βορρά-Νότου, οδήγησε σε
έκρηξη του ιδιωτικού δανεισμού και φούσκες στεγαστικών δανείων και
ακινήτων στο Νότο.
2. το πολύ σκληρό ευρώ,
3. μια τριγωνική σχέση αποστράγγισης χρήματος και πλούτου από το Νότο προς
την Κίνα και τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες κι από εκεί στον ευρωπαϊκό Βορρά λόγω
της παγκοσμιοποίησης.
Η Ελλάδα και η
Πορτογαλία είναι κυριολεκτικά πιασμένες σε παγίδα για δυο λόγους. Ο λιγότερο
σημαντικός είναι ότι έκαναν το σφάλμα να μπουν στο ευρώ με εξαρχής υπερτιμημένη
ισοτιμία κατά 9.4% και 12.3% αντίστοιχα, γι’ αυτό και επλήγησαν πάρα πολύ από
την ανατίμησή του. Ο πιο σημαντικός είναι ότι οι εξαγωγές τους είναι πολύ
χαμηλής τεχνολογίας. Το τεχνολογικό προφίλ των εξαγωγών της Ελλάδας και της
Πορτογαλίας είναι το χαμηλότερο στην Ευρώπη, χαμηλότερο και από των κινέζικων.
Οι δύο χώρες βούλιαξαν υπό το βάρος του ανταγωνισμού των φθηνών κινέζικων
εισαγωγών και η λύση στο πρόβλημά τους θα μπορούσε να έρθει μόνο με μια
τεχνολογική αναβάθμιση της παραγωγής τους που όμως χρειάζεται πολύ
χρόνο. Γι αυτό για την Ελλάδα οι ευθύνες
της ομάδας Σημίτη είναι τεράστιες. Δυστυχώς, το ευρώ εισήχθη στην Ελλάδα
με τα παραμύθια, περί «ισχυρής Ελλάδας», η οποία «εισέρχεται στον
πυρήνα της ΕυρώπηςΕίναι εντελώς παράλογο μία χώρα που κατέληξε στη χρεοκοπία
εξαιτίας της συμμετοχής της σε ένα ατελές νομισματικό σύστημα, να οδεύει ακόμη
με αυτόματο πιλότο και στα τυφλά.
Σήμερα στην
Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχει ένα σαφές πλάνο αντιμετώπισης της κρίσης σε
Ευρωπαϊκό επίπεδο. Η Ευρωζώνη οδεύει προς μια χρηματοπιστωτική κρίση
χωρίς επιστροφή. Μετά από
κάποια χρόνια οι ιστορικοί θα περιγράψουν την κρίση της Ευρωζώνης ως μια
σκοτεινή περίοδο της ευρωπαϊκής ιστορίας και θα αποδώσουν το κύριο μέρος της
ευθύνης στους εμπνευστές του κοινού νομίσματος που αντί να ενώσει, όπως
υποσχόταν, χώρισε τα ευρωπαϊκά κράτη σε αντιμαχόμενες χώρες-πιστωτές και
χώρες-δανειολήπτες.