Γράφει ο Δημήτριος Σ. Νάστας-Αξιωματικός ΕΛ.ΑΣ ε.α. Καθηγητής Αστυνομικών Σχολών.
Τον
τελευταίο καιρό, είχαν αναστατώσει τους αστυνομικούς, οι απανωτές και περίεργες
διαρρήξεις. Κάθε τόσο και μία διάρρηξη σε καταστήματα καλλυντικών, σεταβέρνες,
σε...
ζαχαροπλαστεία και σε νυχτερινά κέντρα διασκέδασης. Τα προϊόντα των
διαρρήξεων ήταν από… φρέσκα ψάρια, κρέας, μαγειρικά σκεύη, μέχρι τηλεοράσεις,
καλλυντικά, ραδιοενισχυτές και άλλα. Τελευταία είχε έρθει και η σειρά των ντισκοτέκ.
Το ουίσκι, η βότκα, η σαμπάνια, κυριαρχούσαν στα προϊόντα των διαρρήξεων αυτών.
Η μέθοδος και τα είδη των κλοπιμαίων έδειχναν ότι ο διαρρήκτης πρέπει να ήταν
ή… πολύ νοικοκύρης ή τροφοδότης παρόμοιων καταστημάτων. Όλα
μπορεί να τα περιμένει κανείς σήμερα. Άλλωστε έχουμε συνηθίσει στις κλοπές προϊόντων
και καταναλωτικών αγαθών, μια και αυτές τώρα τελευταία είναι περισσότερες από
τις κλοπές χρημάτων και κοσμημάτων. Αρκεί το είδος να έχει αγοραστική αξία.
Αγοραστές σίγουρα θα βρεθούν. Είναι πολλοί εκείνοι που κυνηγούν τις ευκαιρίες.
Οι
αστυνομικοί που ήταν δέκτες όλων αυτών των περιπτώσεων, ήταν αποφασισμένοι να
δώσουν τέλος σ’ αυτήν την ιστορία. Ο τρόπος των διαρρήξεων ήταν παντού ίδιος
και το συμπέρασμα για τους αστυνομικούς ήταν ότι ο δράστης θα πρέπει να ήταν
ένα και το αυτό πρόσωπο. Και δεν έπεσαν έξω.
Το
αυτοκίνητο της Ασφάλειας που είχε σταματήσει για λίγο στην οδό Βενιζέλου με
σβησμένα τα φώτα, ήταν σχεδόν αθέατο από την απέναντι πολυκατοικία. Ένα
περίπτερο έκλεινε την θέα και ο Αναστάσης… δεν δίστασε καθόλου να μπει στην
κεντρική είσοδο και να καλέσει το ασανσέρ. Οι αστυνομικοί που παρακολουθούσαν
από το αυτοκίνητο την κίνηση του δρόμου,
κάτι υποπτεύθηκαν. Κατέβηκαν αθόρυβα και προχώρησαν μέχρι την είσοδο. Είδαν τον
ψηλό άνδρα με το αδιάβροχο να μπαίνει στο ασανσέρ και προχώρησαν προσεκτικά. Η
πόρτα της πολυκατοικίας δεν έκλεινε καλά. Το φωτάκι του ασανσέρ , σταμάτησε
στον τρίτο όροφο και σε λίγο έσβησε. Δεν έχασαν καιρό.
Με τις μύτες των ποδιών τους άρχισαν να ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια. Βαθειά σιωπή επικρατούσε σε όλους τους ορόφους. Σταμάτησαν στον διάδρομο του τρίτου ορόφου και κατευθύνθηκαν στο βάθος. Από την κλειδαρότρυπα του τελευταίου διαμερίσματος, ξέφευγε μία αμυδρή δέσμη φωτός. Πλησίασαν. Μέσα στην σιωπή άκουσαν θόρυβο συρταριών που ανοιγόκλειναν. Μετά ησυχία. Περίμεναν μέχρι που άκουσαν βήματα να πλησιάζουν στην πόρτα. Άκουσαν το πόμολο να γυρίζει και σε δέκατα του δευτερολέπτου στέκονταν απέναντι στον ψηλό άνδρα, που είχαν δει στην είσοδο, να παίρνει το ασανσέρ.
Με τις μύτες των ποδιών τους άρχισαν να ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια. Βαθειά σιωπή επικρατούσε σε όλους τους ορόφους. Σταμάτησαν στον διάδρομο του τρίτου ορόφου και κατευθύνθηκαν στο βάθος. Από την κλειδαρότρυπα του τελευταίου διαμερίσματος, ξέφευγε μία αμυδρή δέσμη φωτός. Πλησίασαν. Μέσα στην σιωπή άκουσαν θόρυβο συρταριών που ανοιγόκλειναν. Μετά ησυχία. Περίμεναν μέχρι που άκουσαν βήματα να πλησιάζουν στην πόρτα. Άκουσαν το πόμολο να γυρίζει και σε δέκατα του δευτερολέπτου στέκονταν απέναντι στον ψηλό άνδρα, που είχαν δει στην είσοδο, να παίρνει το ασανσέρ.
Δεν
χρειάζονταν εξηγήσεις. Στις τσέπες του βρέθηκαν άταχτα ριγμένα ξένα νομίσματα,
500 ευρώ, ένα κομπιούτερ και λαχεία. Ο «ποντικός» είχε πιαστεί. Στην αστυνομία
που οδηγήθηκε γράφτηκε η συνέχεια της δραστηριότητας του Αναστάση… Η συνολική
αξία των κλοπιμαίων ήταν πάνω από 10.000 χιλιάδες ευρώ περίπου.
Το
μυστήριο όμως δεν είχε λυθεί. Τι τα έκανε τα καλλυντικά, τα ποτά και τα άλλα προϊόντα
των διαρρήξεων του; Ανακρινόμενος ο Αναστάσης, μετά από αρκετή σιωπή, ομολόγησε
ότι αποτελούσαν το εμπόρευμα ενός καταστήματος του. Με τα κλοπιμαία είχε
ανοίξει κατάστημα πώλησης «ψιλικών», μικρό σούπερ μάρκετ δηλαδή, στη σύζυγό
του, για ένα πιο… τίμιο επάγγελμα. Και φυσικά οι δουλειές πήγαιναν καλά μια και
τα έσοδα ήταν όλα κέρδος. Νοικοκύρης καλός, με λίγα λόγια, ο διαρρήκτης.
*Από την συλλογή: * Αληθινές Ιστορίες*