Ο Καλλικράτης, αφού εξαγγέλθηκε ως η σωτηρία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και υποσχέθηκε δομές ευέλικτες, δήμους οργανωμένους στα ευρωπαϊκά πρότυπα, μείωση δαπανών από την οικονομία κλίμακας που θα προέκυπτε, ΑΠΕΤΥΧΕ σε όλα αυτά.
Απέτυχε, όχι μόνο γιατί δημιούργησε δήμους-οργανισμούς τερατώδεις σε μέγεθος αδύνατον να διοικηθούν ίσως ακόμη και από τον καλύτερο manager, όχι μόνο γιατί επέβαλε τη συνένωση ανομοιογενών καποδιστριακών δήμων
(πχ αλεξ/πολη -φέρες) αλλά και γιατί τη μείωση δαπανών που υποσχόταν, την περιόρισε στην ελλιπή χρηματοδότηση των νέων δήμων, καταδικάζοντας έτσι το εγχείρημα εν τη γενέσει του.
Έρχεται τώρα ο νέος εκλογικός νόμος για την εκλογή δημάρχων και δημοτικών συμβούλων που όχι μόνο θα επιφέρει το τελειωτικό χτύπημα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, και τη δημοκρατία, αλλά και τη νοημοσύνη μας περιπαίζει.
Είναι ανάγκη να προστατέψουμε τη δημοκρατία, που, λόγω της κρίσης και της όξυνσης των παθών, βρίσκεται πια σε κίνδυνο.
Προς αυτή την κατεύθυνση μπορούν να κινηθούν νομοθετικές πρωτοβουλίες που θα ενίσχυαν το δημοκρατικό χαρακτήρα της τοπικής αυτοδιοίκησης, εν όψει, άλλωστε, και των αυτοδιοικητικών εκλογών του επόμενου έτους.
Σε ποιες, όμως, αρχές πρέπει να εδράζονται αυτές οι παρεμβάσεις; Όποιος πολίτης κερδίζει το ψωμί του μόνος του, δίχως κομματικές εξαρτήσεις θα απαντήσει πως πρέπει αφενός, να διευκολυνθεί η πρόσβαση στο δημόσιο βίο ικανών, εργατικών και έντιμων ανθρώπων και αφετέρου, να γίνεται σεβαστή η βούληση της πλειονότητας των πολιτών.
Στην πράξη, για να μιλήσουμε με όρους εκλογικούς, ζητούμενο είναι να μπορεί να διεκδικήσει οποιοσδήποτε την ψήφο των συμπολιτών του ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος ή δήμαρχος, δίχως εκ των προτέρων να χει ενταχθεί σε λίστες και ομάδες, αναλαμβάνοντας δεσμεύσεις. Η δημοκρατία έχει ανάγκη από σκεπτόμενους, ενεργούς πολίτες και ανεξάρτητους, δυναμικούς εκπροσώπους τους, όχι από πειθήνια όργανα δημάρχων και πολιτευτών. Μόνο υπό αυτούς τους όρους, μπορεί να προαχθεί το κοινό συμφέρον και να μη θυσιαστεί στο βωμό της εξυπηρέτησης προσωπικών ή κομματικών σκοπιμοτήτων, όπως έχει συμβεί πολλάκις στην πατρίδα μας.
Δυστυχώς, βέβαια, οι διαβεβαιώσεις από κυβερνητικά στελέχη ότι με αυτό το νέο νόμο θα εκλεγούν στις αυτοδιοικητικές εκλογές οι άξιοι και ικανοί, είναι κούφια λόγια που δεν πείθουν κανέναν. Η τόσο πολύ προστατευόμενη-επιβαλλόμενη πλειοψηφία του δημάρχου στο Δημοτικό Συμβούλιο σίγουρα δεν προάγει τη δημοκρατία.
Ούτε όμως και η εμμονή της αντιπολίτευσης στη διατήρηση του ισχύοντος συστήματος αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας.
Οι μεν πρώτες φέρουν το μανδύα της ενίσχυσης των δημοκρατικών θεσμών, αλλά, δεν σπάνε τα δεσμά των υποψηφίων και τους υποχρεώνουν να λειτουργούν ως πιστά μέλη παράταξης και όχι ως αυθύπαρκτα, ανεξάρτητα άτομα. Η αξιωματική αντιπολίτευση, από την άλλη, που αναπολεί το παρελθόν και θα θελε να μας γυρίσει στα χρόνια της ασυδοσίας και των παροχών, δεν θέλει να αλλάξει τίποτε στην εκλογική διαδικασία για την αυτοδιοίκηση, προσδοκώντας κομματικά οφέλη από την καταψήφιση των ‘κυβερνητικών’ υποψηφίων.
Το πολιτικό σύστημα παρόλο που έχει μοναδική ευκαιρία να ψηφίσει και μάλιστα με αυξημένη πλειοψηφία, ώστε να ισχύσει άμεσα στις επερχόμενες εκλογές ένα νόμο που πραγματικά θα έδινε μάθημα δημοκρατίας, που θα παρότρυνε τους επιτυχημένους, τους άξιους και ικανούς να ασχοληθούν με τα κοινά προσφέροντας στον τόπο τους, που θα αναδείκνυε νέους ανθρώπους στα Δημοτικά Συμβούλια ακομμάτιστους, ανεξάρτητους, λειτουργεί, άλλη μια φορά, φοβικά.
Δείχνει, για άλλη μια φορά, ότι δεν έχει τίποτα διδαχθεί από την κρίση που βιώνει η χώρα, ότι δεν έχει αντιληφθεί πως η κρίση πέρα από οικονομική είναι βαθιά πολιτική, κρίση αξιών, κανόνων, δημοκρατίας, και επιμένει να μοχθεί μόνο για τη δική του προστασία και διαιώνιση.
Συνεπώς, είναι ευθύνη όλων μας να πιέσουμε για την εδραίωση των θεμελιωδών δημοκρατικών αξιών στην τοπική αυτοδιοίκηση, δίχως να περιμένουμε πολλά από τους κατ’ επάγγελμα πολιτικούς και οπωσδήποτε χωρίς να περιμένουμε κάτι από τους εραστές του χθες .
Η δημοκρατία μάς χρειάζεται και εμείς την έχουμε ανάγκη.
Ευάγγελος Δ. Ρούφος
Εκπαιδευτικός