Με μεγάλη λαμπρότητα και κατάνυξη γιορτάστηκε την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου στην Αλεξανδρούπολη ο Άγιος Νικόλαος, πολιούχος της πόλης και προστάτης των ναυτικών.
Το πρωί τελέστηκε αρχιερατική θεία λειτουργία χοροστατούντος του
μητροπολίτη Αλεξανδρούπολης Άνθιμου.
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ανήμερα της εορτής του Αγίου Νικολάου έγινε η περιφορά της εικόνας στους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας του Έβρου.
Το βράδυ της Πέμπτης και παραμονή της εορτής του Αγίου Νικολάου, πραγματοποιήθηκε Μέγας πανηγυρικός εσπερινός και βραδινή Θεία Λειτουργία, παρουσία πολιτικών, στρατιωτικών αρχών και σωμάτων ασφαλείας.
Στον κατάμεστο ιερό ναό του Αγίου Νικολάου παραβρέθηκαν, ο αναπληρωτής υπουργός περιβάλλοντος, ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κ. Σταύρος Καλαφάτης, ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Βαγγέλης Λαμπάκης, η αντιπεριφερειάρχης Έβρου κ. Γωγώ Νικολάου, ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης της περιφέρειας ΑΜ.Θ κ. Γιώργος Παυλίδης και πλήθος πιστών που συμμετείχαν στον διήμερο εορτασμό.
.................................................................
Άγιος Νικόλαος Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, ο Θαυματουργός
Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους. Έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 - 304 μ.Χ.), Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.) και Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός κληρονομώντας μια μεγάλη περιουσία. Αλλά ο Νικόλαος, εμπνεόμενος από φιλάνθρωπα συναισθήματα, διέθετε την περιουσία του για να ανακουφίζει άπορα, ορφανά, φτωχούς, χήρες, στενοχωρημένους οικογενειάρχες και γενικώς όσους είχαν ανάγκη.
Στην συνέχεια αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο. Λόγω όμως της ξεχωριστής αρετής του τιμήθηκε, χωρίς να το επιδιώξει, αρχικά με το αξίωμα του Ιερέα στα Πάταρα και στη συνέχεια με το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων. Από τη θέση αυτή καθοδηγούσε με αγάπη το ποίμνιό του και ομολογούσε με παρρησία την αλήθεια. Για το λόγο αυτό συνελήφθη από τους τοπικούς άρχοντες και ρίχτηκε στη φυλακή.
Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό του θρόνο. Μάλιστα έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, όπου ξεχώρισε για τη σοφία και την ηθική του τελειότητα.
Ο Άγιος Νικόλαος ήταν προικισμένος και με το χάρισμα της θαυματουργίας με το οποίο έσωσε πολλούς ανθρώπους και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του, το 330 μ.Χ. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα με ένα θαύμα, το οποίο – κατά κύριο λόγο – έχει καταστήσει τον Άγιο Νικόλαο, στη συνείδηση του λαού, ως τον προστάτη των ναυτικών. Όταν κάποτε κινδύνευσε κάποιος στη θάλασσα, λόγω σφοδρών θαλασσοταραχής, επικαλέστηκε το όνομα του αγίου με συνέπεια να σωθεί και μάλιστα ενώ βρισκόταν στη μέση του πελάγους βρέθηκε αβλαβής στο σπίτι του. Το θαύμα έγινε αμέσως γνωστό στην Πόλη και ο λαός προσήλθε αμέσως σε λιτανεία και αγρυπνία προκειμένου να τιμήσει το θαυματουργό Άγιο.
Στον κατάμεστο ιερό ναό του Αγίου Νικολάου παραβρέθηκαν, ο αναπληρωτής υπουργός περιβάλλοντος, ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κ. Σταύρος Καλαφάτης, ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Βαγγέλης Λαμπάκης, η αντιπεριφερειάρχης Έβρου κ. Γωγώ Νικολάου, ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης της περιφέρειας ΑΜ.Θ κ. Γιώργος Παυλίδης και πλήθος πιστών που συμμετείχαν στον διήμερο εορτασμό.
.................................................................
Άγιος Νικόλαος Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, ο Θαυματουργός
Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους. Έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 - 304 μ.Χ.), Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.) και Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός κληρονομώντας μια μεγάλη περιουσία. Αλλά ο Νικόλαος, εμπνεόμενος από φιλάνθρωπα συναισθήματα, διέθετε την περιουσία του για να ανακουφίζει άπορα, ορφανά, φτωχούς, χήρες, στενοχωρημένους οικογενειάρχες και γενικώς όσους είχαν ανάγκη.
Στην συνέχεια αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο. Λόγω όμως της ξεχωριστής αρετής του τιμήθηκε, χωρίς να το επιδιώξει, αρχικά με το αξίωμα του Ιερέα στα Πάταρα και στη συνέχεια με το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων. Από τη θέση αυτή καθοδηγούσε με αγάπη το ποίμνιό του και ομολογούσε με παρρησία την αλήθεια. Για το λόγο αυτό συνελήφθη από τους τοπικούς άρχοντες και ρίχτηκε στη φυλακή.
Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό του θρόνο. Μάλιστα έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, όπου ξεχώρισε για τη σοφία και την ηθική του τελειότητα.
Ο Άγιος Νικόλαος ήταν προικισμένος και με το χάρισμα της θαυματουργίας με το οποίο έσωσε πολλούς ανθρώπους και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του, το 330 μ.Χ. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα με ένα θαύμα, το οποίο – κατά κύριο λόγο – έχει καταστήσει τον Άγιο Νικόλαο, στη συνείδηση του λαού, ως τον προστάτη των ναυτικών. Όταν κάποτε κινδύνευσε κάποιος στη θάλασσα, λόγω σφοδρών θαλασσοταραχής, επικαλέστηκε το όνομα του αγίου με συνέπεια να σωθεί και μάλιστα ενώ βρισκόταν στη μέση του πελάγους βρέθηκε αβλαβής στο σπίτι του. Το θαύμα έγινε αμέσως γνωστό στην Πόλη και ο λαός προσήλθε αμέσως σε λιτανεία και αγρυπνία προκειμένου να τιμήσει το θαυματουργό Άγιο.