Όσο και να προσπαθεί κάποιος καλοπροαίρετα και λογικά να εξηγήσει ορισμένα
πράγματα, πολλές φορές πέφτει πάνω σε «τοίχο». Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με
την «μόδα» των τελευταίων ετών που ακούει στο όνομα «ζωολατρεία» ή , πιο σωστά,
«σκυλολατρεία».
Τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της ιδιότυπης λατρείας είναιπως
αναγάγουν τα σκυλιά (στην προκειμένη περίπτωση) κάτι σαν τις «ιερές αγελάδες»
των Ινδών, τα «τοτέμ» των Ινδιάνων κοκ. Δεν μιλάμε για την αυθόρμητη αγάπη προς
τα ζώα, την επονομαζόμενη ζωοφιλία, αλλά για κάτι πιο αρρωστημένο και απόλυτο.
H αγάπη για τα σκυλιά υποκαθίσταται από μια παθολογική σχέση μη φυσιολογική. Η
αφορμή για αυτήν την επιστολή πάρθηκε από το τελευταίο περιστατικό όπου προχθές
μια ηλικιωμένη κυρία δέχθηκε άγρια επίθεση από αδέσποτα σκυλιά εντός του
αστικού ιστού της πόλης μας. Ένα ακόμη περιστατικό στα δεκάδες όπου αδέσποτα
ορμούν σε μεγάλους, μικρούς, γυναίκες, άνδρες. Η συνηθισμένη δικαιολογία ( «καραμέλα» για την ακρίβεια)όλων όσων
δεν μπορούν να δεχθούν την αλήθεια (δηλαδή πως υπάρχουν και μερικά αδέσποτα
επιθετικά) είναι πως «κάτι θα τα έκαναν για να τους επιτεθούν».
Αυτή η
προβοκατόρικη «ατάκα» ακούγεται συνεχώς και διαρκώς. Φυσικά υπάρχει και αυτή η
εκδοχή αλλά θα πρέπει μερικοί να κατανοήσουν πως ορισμένες φορές τα αδέσποτα
ορμούν ΧΩΡΙΣ κανέναν λόγο υποκινούμενα, απλώς, από το ζωώδες ένστικτό τους.
Άλλωστε μην ξεχνούμε πως μιλάμε για ζώα… Τον τελευταίο καιρό λογικές φωνές που
πάνε να ψελλίσουν τα αυτονόητα εγκαλούνται και δέχονται επίθεση από αυτά τα
άτομα τα οποία έχουν «θεοποιήσει» τα αδέσποτα. Δεν μιλάμε για αυτούς που
εγκληματικά απαιτούν να φαρμακώσουν ή να σκοτώσουν τα σκυλιά αλλά για αυτούς
που δεν θέλουν οι αγέλες των αδέσποτων να κυριαρχούν σε πάρκα-δρόμους-πλατείες.
Όσο και ακίνδυνα να είναι, όσο και φιλήσυχα, οι κίνδυνοι που εγκυμονούνται από
την παρουσία τους είναι πάρα πολλοί. Κοπρίζουν όπου βρούν, πετάγονται στο δρόμο
(με τραγικές συνέπειες), γαβγίζουν όλες τις ώρες της ημέρας, η παρουσία τους
τρομοκρατεί τους περαστικούς και ιδίως τα παιδιά (έστω και αν μια αγέλη
αποτελείται από φιλικά σκυλιά), δίνει μια εικόνα τριτοκοσμική και, φυσικά,
πάντα θα υπάρχει ο κίνδυνος μιάς δικαιολογημένης ή αδικαιολόγητης επίθεσης. Μια
άλλη παράμετρος είναι πως όσοι έχουν μια παραπάνω συμπάθεια με τις γάτες η
παρουσία τόσων αδέσποτων σκύλων αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα καθώς οι γάτες
έχουν πλέον εξαφανιστεί από πολλές γειτονιές (κάνοντας χαρούμενα τα ποντίκια…).
Προς επίρρωσιν της λανθάνουσας παθολογικής αγάπης για τα σκυλιά θα σας αναφέρω
το τραγικό περιστατικό, που έλαβε χώρα πριν από ένα χρόνο περίπου, με τον (γνωστό πλέον σε όλους μας) σκύλο«Ιωνά».
Η εγκληματική βλακεία κάποιου συμπολίτη μας, να μεταχειριστεί με αυτόν τον
τρόπο ένα αθώο πλάσμα, μας έκανε μάρτυρες μιάς ακατανόητης κινητοποίησης που
πέρασε στο άλλο άκρο. Αντί το καημένο το ζωντανό να το κάνουν ευθανασία, για να
μην ταλαιπωρείται μια ολόκληρη (σκυλίσια) ζωή, προτίμησαν να το παιδεύουν
κρατώντας το τυφλό στην ζωή και με ανοιγμένο το κρανίο, κι αυτό το λένε
«φιλοζωία»!!
Κινητοποιήθηκε αστυνομία-λιμενικό-υπηρεσίες, ξοδεύτηκαν χρήματα
για την περίθαλψή του, επικηρύχθηκε με 1000 ευρώ ο δράστης, επί 10 μέρες
η τοπική και ευρύτερη επικαιρότητα ασχολούνταν με αυτό το θέμα και όλα
αυτά για να ικανοποιήσουν ορισμένοι τις εμμονές τους. Ξανατονίζω πως υπάρχει
μεγάλη διαφορά μεταξύ φιλόζωου (που αγαπά
και σέβεται τα ζώα) και «ζωολάτρη» (ο
οποίος θεωρεί τα σκυλιά ισάξια και ανώτερα από τους ανθρώπους μετατρέποντας
αυτήν την αγάπη σε θρησκευτική λατρεία και σε σκοπό ζωής).
Θυμίζω πως την
ίδια περίοδο καταπλακώθηκε ένα παιδάκι από τοίχο και έχασε την ζωή του αλλά δεν
προκάλεσε, προφανώς, την ίδια συγκίνηση και την ίδια ευαισθητοποίηση όσο η
ιστορία του ταλαίπωρου Ιωνά εφόσον μετά από 2 ημέρες ξεχάστηκε η είδηση. Αυτήν
την στιγμή που μιλάμε πεινάνε συνάνθρωποί μας και τα τόσα ανούσια έξοδα που
έγιναν (και θα γίνουν), για να κρατηθεί στην ζωή ένα τυφλό κακόμοιρο σκυλάκι
(παιδεύοντάς το), θα μπορούσαν να δώσουν μια μικρή ανάσα σε πολλούς
συνανθρώπους μας.
Πρέπει μερικοί να καταλάβουν πως υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν τα ζώα αλλά
ξέρουν να βάζουν κάποια όρια σε αυτήν την σχέση. Στο κάτω κάτω ο σεβασμός προς
τον συμπολίτη είναι απόδειξη πολιτισμού κι όχι το να «θεοποιούμε» τους σκύλους.
Έφτασε η ώρα να παρθούν αποφάσεις για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος
και μάλιστα άμεσα!
Με τιμή Ν.Ε.
Ένας φιλόζωος αναγνώστης