Του Δημήτρη
Δημητρακόπουλου. Την δεκαετία 1975-1985 οι κυβερνήσεις Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ
προχώρησαν σε κρατικοποιήσεις και κρατικές τερατο-γεννήσεις όχι γιατί πίστευαν
ότι η οικονομία θα απέδιδε καλύτερα εάν ήταν κλειστή και υπό τον...
έλεγχο του
κράτους, αλλά γιατί έτσι τους βόλευε πολιτικά εκείνη την εποχή.
Τι πιο εύκολο λοιπόν για την δεξιά κυβέρνηση του Καραμανλή (την απολύτως
αποδεκτή από την ΕΟΚ) να κρατικοποιήσει τους «μισητούς τους λαού» Ωνάση,
Ανδρεάδη, Νιάρχο, Δράκο, Τσάτσο, Κεφάλα, Κατσάμπα με το πρόσχημα των χουντικών
συμβάσεων, της τραπεζικής «λοβιτούρας» και του υπερδανεισμού.
Τα επιχειρήματα της δεξιάς του Καραμανλή «κούμπωναν» από την μια μεριά με την
προπαγάνδα της αριστεράς του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ και από την άλλη με τους
αλαλαγμούς της κομματικής συνδικαλιστικής συντεχνίας της τότε Ομοσπονδίας Βιομηχανικών
Εργατών που ήθελαν κρατικοποίηση για να βολέψουν στο κράτος το αραλίκι τους...
που βεβαίως δεν μπορούσαν να βολέψουν με τους ιδιώτες επιχειρηματίες. Ούτε
«κιχ» δεν ακούστηκε στην Βουλή και στους δρόμους όταν ο Καραμανλής έπαιρνε το
κράτος από 35% συμμετοχή στην οικονομία και το πήγαινε πάνω από το 60%. Τι
πιο βολικό για τους τότε αριστερούς του ΠΑΣΟΚ (στην συνέχεια μεγαλοαστούς της κεντροδεξιάς)
αλλά και για το ΚΚΕ να συντελούνται όλα αυτά από κυβέρνηση δεξιάς...
Από το 1981 και μετά ο δρόμος του Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ για την κρατική
βιομηχανία ήταν κάτι παραπάνω από
στρωμένος με ροδοπέταλα... Πρώτον η δεξιά δεν μπορούσε να πει τίποτε (όπως και
δεν είπε) γιατί είχε ήδη κάνει τα χειρότερα. Δεύτερον γιατί είχαμε τις 43
προβληματικές βιομηχανίες (που έγιναν βέβαια προβληματικότερες μα την
κρατικίστικη πολιτική της δεξιάς) οι οποίες μπορούσαν άνετα να καλύψουν το
«όραμα» του «σοσιαλισμού» της ντουντούκας.
Τρίτον οι πάντες (από συντεχνίες μέχρι κόμματα) βολευόντουσαν γιατί επί
Καραμανλή (1974-1980) είχαν ήδη γίνει περί τις 100.000 προσλήψεις. Άρα με
το πρόσχημα του «σοσιαλισμού» που διαδέχθηκε το πρόσχημα των «χουντικών της
βιομηχανίας» το κράτος από τις 3.000 υπηρεσίες πήγε στις 23.000 και η συμμετοχή
του στην οικονομία πάνω από 70% χωρίς «να ανοίξει μύτη» αλλά αντίθετα να είναι
οι πάντες, εντός και εκτός Βουλής, συνεννοημένοι και πανευτυχείς...
Στην πορεία όμως αποδείχθηκε ότι οι πολιτικές λύσεις των κρατικοποιήσεων
Καραμανλή – Παπανδρέου που στοίχισαν στον λαό πάνω από 1 τρισ. δραχμές
κατάντησαν κουφάρια.
Η σημερινή «δεξιά» της ΝΔ, οι «σοσιαλιστές» του ΠΑΣΟΚ
και οι «αριστεροί» της ΔΗΜΑΡ δεν μπορούν πλέον να μειώσουν το κράτος. Είναι εξαρτημένοι
από το τέρας που δημιούργησαν.
Όμως το κράτος
θα συρρικνωθεί, είτε μας αρέσει είτε όχι είναι θέμα χρόνου το πότε θα φτάσει το
χτένι στον κόμπο.Να είστε σίγουροι ότι κανένας στην κυβέρνηση και στην
αντιπολίτευση (παρά τα όσα δηλώνονται δημόσια) έχει την ελάχιστη ιδεολογική
αναστολή για τις απολύσεις. Τα θέμα τους είναι πως περνάς αυτά που σε βολεύουν
ως κόμμα και ως κυβέρνηση στους πελάτες των κομμάτων... Το ζητούμενο
δηλαδή είναι η πολιτική φόρμουλα που να
βολεύει τους πάντες ώστε να ελέγχονται οι αντιδράσεις από την κοινωνία των
ψηφοφόρων (πράγμα για το οποίο καίγονται οι σημερινοί πολιτικοί ηγέτες).
Υ,Γ: Ήδη
πληροφορίες φτάνουν για προειδοποιήσει απολύσεις σε πρόσφατα προσληφθέντα άτομα
ακόμα και από ΑΣΕΠ.
