Του Δημήτρη
Δημητρακόπουλου.
Αυτό που παρατηρεί
κάποιος περπατώντας στην πόλη, είναι τα κλειστά μαγαζιά και οι έρημοι δρόμοι που
έχει δημιουργήσει η βαθιά ύφεση στην χώρα μας. Οι επιχειρήσεις που έκλεισαν
στην «μαύρη πενταετία» είναι κυρίως ατομικές, ομόρρυθμες, ετερόρρυθμες,...
αντιπροσωπεύοντας ουσιαστικά την δραστηριότητα των ελεύθερων επαγγελματιών.
Οι μικροί επιχειρηματίες είναι αυτοί οι οποίοι επλήγησαν περισσότερο από τα
μέτρα που αποφασίστηκαν από τις δύο κυβερνήσεις της κρίσης και αναγκάστηκαν να
παραδώσουν τα κλειδιά της επιχείρησης στην Εφορία για να αποφύγουν τους
έκτακτους φόρους και τα υπόλοιπα χαράτσια που επιβλήθηκαν με το πρώτο και το
δεύτερο Μνημόνιο. Τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών που δείχνουν ότι στην
πενταετία 2008 -2012, η κρίση εξαφάνισε από την αγορά 535.364 μικρές και
μεσαίες επιχειρήσεις σε ολόκληρη την χώρα. Να σημειωθεί ότι στο πλήθος αυτό δεν περιλαμβάνονται
και τα υποκαταστήματα των εταιριών που κατέβασαν ρολά συμβάλλοντας και αυτά
εξαιτίας των θέσεων εργασίας που χάθηκαν στην έκρηξη της ανεργίας.
Το «μεγάλο ξεκαθάρισμα»
που έχει ξεκινήσει εδώ και τρία χρόνια,
φαίνεται πως φέτος αρχίζει να παίρνει πολύ πιο έντονη μορφή φέτος. Η ΕΛΣΤΑΤ
μίλησε για πτώση
του όγκου των πωλήσεων κατά 15,7%μέσα στον Ιανουάριο (σε
σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα του 2012), όταν η σχετική πτώση του ίδιου
δείκτη ήταν 8,7% τον Δεκέμβριο του 2012 και 17% τον Νοέμβριο του προηγούμενου
έτους.
Το καινούργιο
φαινόμενο είναι οι επιχειρήσεις «ΖΟΜΠΙ».
Ποιες είναι αυτές;
Είναι επιχειρήσεις που ενώ έχουν
κατεβάσει ρολά, δεν έχουν κλείσει φορολογικά ώστε να καταγράφουν από την
εφορία. Για να κλείσει κάποιος την επιχείρησή του πρέπει να εξοφλήσει, το ΙΚΑ,
το ΤΕΒΕ, το επιμελητήριο, και την εφορία. Αυτά τα χρήματα για τις μικρές
επιχειρήσεις που κλείσανε είναι ένα σοβαρό ποσό που αδυνατούν να πληρώσουν
σήμερα οι επιχειρηματίες και τα ποσά αυτά όσο δεν εξοφλούνται, συσσωρεύονται
και αυξάνονται από πρόστιμα και τόκους. Φίλος
που βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση μου είπε: «…μα αν είχα αυτά τα λεφτά, θα
έκλεινα την επιχείρηση μου;».
Τελευταία με το μέτρο της προσαγωγής για χρέη στο δημόσιο μαθαίνουμε για
συμπατριώτες μας που βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση. Τα χρέη αυτά είναι
προγενέστερων ετών, τα πραγματική εικόνα της αγοράς θα την μαθαίναμε μόνο αν
γνωρίζαμε πόσοι πια, μπορούν να πληρώνουν τους ασφαλιστικούς φορείς. Δυστυχώς η
εικόνα που έχω, από ιδιωτικές συζητήσεις
με επιχειρηματίες είναι πολύ άσχημη. Το πρόβλημα αγγίζει όλη την αγορά.