Σ τις μέρες μας όλο και πιο οξύ
διαφαίνεται το φαινόμενο του αφελληνισμού του Έθνους μας σε όλα τα επίπεδα και σε
όλους τους τομείς, μέχρι και στην πιο ‘’ασήμαντη’’ πτυχή του καθημερινού
μας βίου. Το φαινόμενο αυτό ίσως ξεκινά πολύ πριν την οθωμανοκρατία, ενώ
διάφορες εκλεκτές μορφές της νεότερης Ελλάδος,
όπως ο Περικλής Γιαννόπουλος, ο Ίων Δραγούμης, ο Φώτιος
Κόντογλου και άλλοι, αγωνίστηκαν για το
ζήτημα αυτό.
Στον
αφελληνισμό των Ελλήνων κατά καιρούς αναφέρονται πολιτικοί, θρησκευτικοί φορείς και πνευματικά κέντρα.
Αφιερώνονται ομιλίες, συνεντεύξεις και άρθρα από προσωπικότητες κυρίως του
πατριωτικού χώρου. Κατά κανόνα, στο τέλος όλων αυτών, ως μέσος πολίτης αντιλαμβάνομαι
κάποια πράγματα· γίνομαι δέκτης διαμαρτυρίας, καταγγελίας και
προβληματισμού για το σταδιακό αφελληνισμό μας.
Ακούω ευγενή μεν, αόριστα δε
μηνύματα του τύπου: ‘’Αντισταθείτε στον αφελληνισμό’’, ‘’Όχι στην ξενομανία’’,
‘’Να αφυπνιστούμε’’, ‘’Να αντισταθούμε στην παγκοσμιοποίηση’’, ‘’Να ξεφύγουμε
απ’ τη μιζέρια’’ και πλήθος άλλων. Σχεδόν ποτέ όμως, δεν μας λέει κάποιος τι
συγκεκριμένα θα μπορούσαμε να πράξουμε σαν ευαισθητοποιημένοι πολίτες.
Αποφάσισα
λοιπόν να απαριθμήσω, όσο το δυνατόν περιεκτικότερα, μερικούς πρακτικούς τρόπους επανελλήνισης.
Πράγματα που θα μπορούσε ο καθένας μας να εφαρμόσει στην καθημερινότητά του από
τη θέση του, όσο σημαντική ή ασήμαντη είναι. Πράγματα που είναι στην ευχέρεια
όλων μας ασχέτως ηλικίας, μόρφωσης, κοινωνικής τάξης και δυνατοτήτων.
Ίσως
μερικά από αυτά φανούν σε πολλούς ότι είναι ασύνδετα μεταξύ τους και άσχετα
με τον αφελληνισμό, ωστόσο αποτελούν ψηφίδες της ατομικής και συλλογικής μας
ύπαρξης και μας κάνουν αυτό που είμαστε. Θεωρώ ότι αν δε βαριόμαστε και
προσπαθήσουμε όλοι να τα εφαρμόσουμε, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο, θα
ξαναβρούμε την αποχρωματισμένη μας Ελληνικότητα και θα βελτιωθούμε
ποιοτικά, πρωτίστως σαν Έθνος και δευτερευόντως σαν κράτος.
Η
ωχαδερφιστική στάση ζωής του τύπου «Μα καλά, από μένα περιμένει να σωθεί η Ελλάς;» δεν
αρμόζει σε Έλληνες αλλά σε βαρβάρους. Ναι, ΕΣΥ θα σώσεις την Ελλάδα.
1) ΓλώσσαΑναφέρομαι πρωτίστως σ’ αυτήν διότι
είναι η ψυχή ενός έθνους και ταυτόχρονα εργαλείο σκέψης και αντίληψης. Ας
αναλογιστούμε πόσες ελληνικές λέξεις χρησιμοποιούμε καθημερινά. Είναι
θλιβερή η χρήση του περιορισμένου λεξιλογίου όπου κυριαρχεί η προσφώνηση από μ(…).
Επιπλέον, καθημερινά στο δρόμο και σε διάφορα κοινωνικά περιβάλλοντα γίνομαι
δέκτης φράσεων όπως «ώπα, σόρυ», «θένξ ρε φίλε», «οκέϊ», «γιές»
(θριαμβευτικό). Φράσεις που ουδεμία σχέση έχουν με τη θεία αρμονική Ελληνική Γλώσσα.
Ένας ανεκτίμητος γλωσσικός πλούτος χιλιάδων εκατομμυρίων λημμάτων έχει
εκφυλιστεί σε [παρα]μόρφωμα μισού εκατομμυρίου καθημερινών λέξεων, όπου
παρεισέφρησαν αμερικανιές, οθωμανιές και φραγκισμοί. Ας εμπεδώσουμε
επιτέλους ότι ο ‘’ανελκυστήρ’’(ἄνω+ἕλκει) δεν είναι ‘’ασανσέρ’’ και ότι ο ‘’εξώστης’’
ουδεμία λογική ή γλωσσική σύνδεση έχει με το κακόηχο ‘’μπαλκόνι’’. Ας προσέχουμε
τη σκέψη και την ομιλία μας.
ΟΜΙΛΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
2) ΟνόματαΣαν συνέχεια του προηγούμενου σκέλους
θέτω το θέμα των ονομάτων μας. Τα ονόματα λένε ποιοί είμαστε. Από το
πλήθος ωραιότατων και μεστών σημασιών και νοημάτων ονομάτων μας,
περιοριστήκαμε σε ελάχιστα επαναλαμβανόμενα ελληνοχριστιανικά και ιουδαϊκά, τα
οποία είμαστε υποχρεωμένοι να κληρονομούμε από τους παππούδες μας δίχως να
ανανεώνονται διάμεσο των γενεών.
Επίσης, πολλοί νέοι αρέσκονται να τους αποκαλούν
Βανέσα, Σίσσυ, Μαίρη, Τζένη, Πέρη, Μπίλης και όχι με τα κανονικά τους ονόματα,
λες και είναι αλλόφυλοι και αλλόθρησκοι. Τόσο κακόηχα είναι τα Αγήνωρ, Θησεύς,
Κλέανδρος, Καλλιπάτειρα, Ιφιάνασσα;
ΔΙΝΟΥΜΕ ΔΙΠΛΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ
(ένα χριστιανικό και ένα εθνικό).
3) ΕπιγραφέςΠαγκοσμίως, σε επιχειρήσεις,
γεωγραφικές τοποθεσίες, οργανισμούς και τεχνολογικές εφευρέσεις δίνονται
ελληνικές ονομασίες (Atlantis, Arcadia, Zeus, Sirios, Argo κ.α.).
Αντίθετα,
στην Ελλάδα επικρατούν ξένες επιγραφές καταστημάτων και επιχειρήσεων. Όποιος
κυκλοφορεί στην πόλη ή σε χωριό και διαβάζει επιγραφές, νοιώθει ότι
βρίσκεται σε ξένη χώρα. Αυτό οφείλεται στο ότι γίναμε τόσο ξενολιγούρηδες που
αντιλαμβανόμαστε ως ‘’πιασάρικες’’ τις ξένες ονομασίες. Το φαινόμενο είναι
διαδεδομένο και στα διάφορα διαφημιστικά έντυπα.
Διαβάζω, ακούω διαφημίσεις και
αντιλαμβάνομαι ότι όποιος δεν ξέρει εγγλέζικα από τη νηπιακή του ηλικία, δεν έχει υπό τον
ήλιο μοίρα.
ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΝΟΜΑΤΟΘΕΣΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, λοιπόν.
4) Διασκέδαση
Κατακλυζόμαστε για δεκαετίες από
αντιαισθητικά ακούσματα Ανατολής και Εσπερίας, από τις παιδικές μας εορτές
μέχρι τα γαμήλια τραπέζια. Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να αποκολληθούν από
την αισθητική αντίληψη του νεοέλληνα τα χυδαία τσιφτετέλια και οι νεανικοί
χοροί ουρακοτάγκων στα ‘’παρτυ’’. Τα κουλτουριάρικα τζαζ, τα έξαλλα ποπ,
ρόκ, ραπ και λοιπά βάρβαρα, φέροντα συλλαβιστές ονομασίες ακούσματα,
επικρατούν και επιβάλλουν στην πιθηκίζουσα νεολαία τον αντίστοιχο κώδικα ένδυσης
(ημικατεβασμένα παντελόνια, γοτθικό βάψιμο).
Οι πιο [δήθεν] εκλεπτυσμένοι
προτιμούν την κλασσική μουσική του Μπετόβεν και Μπαχ, αγνοώντας τους
αρχαιότερους Χρυσάφη, Κορώνη, Αλυάτη και πολλούς άλλους συνθέτες της δικής μας
αδικημένης κλασσικής μουσικής. Φτύνουμε την παράδοσή μας που είναι άνθος
αμάραντο· προστρέχουμε στη φραγκιά και δήθεν εκπολιτιζόμαστε. Τα παράταιρα
ακούσματα συμπληρώνονται από αντίστοιχα εδέσματα τύπου ‘’ρεστοράν’’ ή κόλαση
από αλλαντικά και λιωμένα τυριά.
Η cocacola βασιλεύει. Το δε δυτικό ουίσκι
δίνει κύρος σε όποιον το χαρίζει ή το καταναλώνει επιδεικτικά. Και πληρώνει ο
ελληναράς 50€ το μπουκάλι στα κέντρα για να προξενήσει εντύπωση στους
ομοίους του…
ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
5) ΠαιδείαΜιας και πανθομολογουμένως τα σχολεία
δεν την προσφέρουν, μπορούμε και μόνοι μας. Να μορφώνουμε, όσο μπορούμε
τα παιδιά και να τα μαθαίνουμε να μη χάφτουν τη σχολική ρεπούσειο και
δραγώνειο ιστοριογραφία. Μη φοβάστε την Αρχαία και Βυζαντινή Ελληνική
Γραμματεία. Το σχολείο μας έκανε να τη μισούμε, ενώ είναι πάντα δροσερή και επίκαιρη.
Υπάρχει πληθώρα αξιόλογων εκδόσεων με μεταφράσεις.
Επίσης γνωρίζουμε τον
κάθε Ευρωπαίο συγγραφέα και αγνοούμε ουσιαστικά Βενέζη, Ροΐδη και πλήθος
άλλων. Το ίδιο ισχύει για την ποίηση. Εδώ χωρεί και το στοιχείο του παιχνιδιού,
μιας και αποτελεί μέρος της παιδείας και του πολιτισμού. Δεν εξοικειώνουμε τα παιδιά
μας με πνευματικές δραστηριότητες που ασκούν το νου και διαπλάθουν το
χαρακτήρα, όπως το σκάκι. Αντίθετα χαρτιά, τάβλι και τυχερά παίγνια είναι πανεθνικά μας
αθλήματα.
ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ – κάνει καλό…
6) ΣωμασκίαΥποτίθεται ότι ανήκουμε σε έναν
πολιτισμό που δίνει ιδιαίτερη σημασία στη σωματική ρώμη και το κάλλος των
γραμμών. Έτσι καταφέρναμε να είμαστε υγιείς σωματικά και ψυχικά, μα πάνω απ’ όλα
ελεύθεροι. Σήμερα είμαστε λαός αγύμναστος, παχύσαρκος και τρυφηλός, με τις όποιες
συνέπειες αυτού του γεγονότος.
Επίσης βρισκόμαστε σε πανευρωπαϊκή πρωτιά στο
κάπνισμα. Όλα τα παραπάνω μόνο αρνητικά δείχνουν για την ψυχοσύνθεσή
μας. Ο φυσικός εκφυλισμός συμπληρώνει
τον προαναφερθέντα πνευματικό
εκφυλισμό. Συνεπώς,
ΔΕΝ ΚΑΠΝΙΖΟΥΜΕ, ΓΥΜΝΑΖΟΜΑΣΤΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ
7) ΚατανάλωσηΣημαντικός παράγων στη ζωή ενός έθνους
είναι η οικονομία του. Πόσο ακόμα πρέπει να μειωθεί ο μισθός μας για να
αποκτήσουμε επιτέλους ελληνοκεντρική καταναλωτική συμπεριφορά; Ακόμα και
σήμερα, στην κρίση, τα ξένα προϊόντα προτιμώνται έναντι των ελληνικών
(ζύθος, ένδυση, είδη υγιεινής κ.τ.λ.), αφού τα δεύτερα υστερούν σε αρκετά των πρώτων.
Δεν ενισχύουμε ελληνικές επιχειρήσεις. Αντίθετα, το παραεμπόριο ανθεί και
διαρρέει συνάλλαγμα. Τουλάχιστον ας αποκτήσουμε αυτάρκεια έστω στα λίγα
αγαθά που παράγουμε. Το λέω ωμά :
ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΕΓΧΩΡΙΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ
ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ (που δεν είναι…).
8) ΝόμοιΟ τίτλος του σκέλους είναι από μόνος
του αλγεινός. Όλοι ξέρουμε πόσο τηρούνται οι νόμοι στο ελλαδιστάν.
Ηδονιζόμαστε με το να τους παραβαίνουμε συστηματικά. Παραβιάζουμε ακόμα και στο
ελάχιστο τον Κ.Ο.Κ. Σε διαπροσωπικές δοσοληψίες αλλά και στις
δοσοληψίες με το κράτος ‘’λαδώνουμε’’ή απαιτούμε ‘’λάδωμα’’. ‘’Μέσον’’,
’’φακελάκι’’ ’’βύσμα’’ και ‘’σπρώξιμο’’ παντού. Ωστόσο, ζηλεύουμε τους
Ευρωπαίους που είναι νομοταγείς και που ζουν σε εύνομα και ορθώς δομημένα κράτη.
Είμαστε καθημερινοί πρωταγωνιστές και κομπάρσοι στην αρπαχτή και τη λαμογιά
σε όλα τα επίπεδα.
Αποφυγή
στράτευσης, επιχειρηματική απάτη, παράκαμψη των μηχανισμών του δημοσίου, αμέλεια εργασιακού καθήκοντος και αμέτρητα άλλα. Μας
διαφεύγει ότι αν ο καθένας τηρούσε φιλότιμα τους νόμους χωρίς να
κοιτά το διπλανό του, η καθημερινότητα όλων θα καλλιτέρευε. Ας θυμηθούμε το
Σωκράτη που ήπιε το κώνειο τηρώντας το νόμο της πατρίδας του. Η λαμογιά δεν
είναι προσόν έξυπνου και ικανού ατόμου αλλά… υποδεέστερου και καθυστερημένου.
Ας είμαστε, λοιπόν, ενάρετοι πολίτες και ας ΤΗΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ
9) Περιβάλλον
Οι πρόγονοί μας ζούσαν σε ένα πανέμορφο
καθαρό περιβάλλον, καλλωπισμένο από ναούς, ηρώα, ιερά. Κάθε γωνία του
άστεως, κάθε αξιόλογο σημείο του δάσους αλλά και του αγρού ακόμα, αποτελούσε κόσμημα
που μόνο ευεργετικές συνέπειες είχε για το θεατή. Τώρα μας χαρακτηρίζει
αδιαφορία για ό, τι βρίσκεται έξω από την οικία μας, είτε είναι φυσικό, είτε
ανθρωπογενές περιβάλλον. Από παιδιά μαθαίνουμε να υπάρχουμε σε ένα καθαρό σπίτι και να
βρωμίζουμε ό, τι δεν είναι ιδιωτική μας περιουσία. Καταστρέφουμε τοίχους και
θρανία στο σχολείο. Δεν αναφέρομαι καν
στο πανεπιστήμιο.
Κατόπιν, είμαστε οι
ίδιοι που πετάμε αποτσίγαρα στο δρόμο και σκουπίδια σε υπαίθριους χώρους. Το
αστικό και φυσικό περιβάλλον δεν είναι κάτι που μας τιμά. Άλλη μια ένδειξη της
παλλαϊκής παρακμής και καθυστέρησης. Η ανακύκλωση και οικονομία παντός πόρου
είναι κάτι ξένο για μας, τόσο σε επίπεδο πολιτών όσο και σε επίπεδο κράτους.
Διατηρούμε τα περιβάλλοντα στα οποία ζούμε, δημιουργούμε και εργαζόμαστε
στην κατάσταση που μας αξίζει, αφού τέτοιοι είμαστε.
Αν θέλουμε να είμαστε Έλληνες,
ας γίνουμε υπεύθυνοι πολίτες που θα μετατρέψουν τη χώρα τους σε υπόδειγμα
κάλλους από χοιροστάσιο που είναι. Έστω στο βαθμό που δύναται ο καθένας. ΔΕΝ
ΒΡΟΜΙΖΟΥΜΕ-ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΟΥΜΕ
Θεωρώ ότι τα παραπάνω αλληλένδετα και
αλληλοσυμπληρούμενα μπορούν, με λίγη καλή θέληση, να εφαρμοστούν από
όλους. Πιστεύω ότι αν υιοθετήσουμε τέτοιες αντιλήψεις και συμπεριφορές,
σταδιακά θα επέλθει η Επανελλήνισις και θα βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής μας.
Αναμφιβόλως, στις παραπάνω θέσεις μπορούννα προστεθούν πολλές άλλες, πράγμα που
προσδοκώ από σας…
Σπάρτακος
Τανασίδης, φοιτητής Δ.Π.Θ
Αναρτήθηκε από Ίδας
